Dat betekent dat critici van Moons Nordpolitik het zwaar gaan krijgen, met name critici van Noord-Koreaanse afkomst in Zuid-Korea (ballingen dus). https://www.volkskrant.nl/ts-b7d95426 

Het laatste jaar van een presidentschap in Zuid-Korea is traditioneel lastig, omdat een president dan als vleugellam wordt gezien. Presidenten kunnen niet herkozen worden (erfenis van militaire dictatuur waarin in principe een staatshoofd oneindig lang kon aanblijven).

En als er een conservatieve president komt (en die kans is er omdat Moon impopulairder is geworden), dan kun je er donder op zeggen dat die met enthousiasme alle maatregelen die Moon heeft getroffen gaat afschaffen.

Dat betekent dus dat Moon nu heel snel heel onomkeerbare besluiten moet gaan implementeren om zijn erfenis veilig te stellen. Dat is slecht voor de democratie en in dit geval slecht voor zo'n beetje iedereen behalve de NK elite.

Nu zaken doen met Pyongyang die onomkeerbare vrede ten gevolge hebben (wat dat ook moge zijn) betekent in ieder geval zwijgen over de mensenrechtensituatie in NK en de algehele repressie.

Het is natuurlijk maar de vraag of Moon dit erdoorheen gaat krijgen. Wat duidelijk is, is dat zijn kabinet al jaren bezig is geweest met dit voor te bereiden. Maar er was al weerstand tegen Moons kritiekloze Nordpolitik en die is alleen maar gegroeid.

Overigens, waar je ook vanuit kunt gaan als Moon door een conservatieve(-re) president wordt opgevolgd is dat Moon en de zijnen door de rechterlijke macht vervolgd zullen gaan worden (en achterna gezeten door andere overheidsdiensten).

Wraakpolitiek, heet dat ook wel, en Moon heeft zich daar zelf ook schuldig aan gemaakt. Elke president heeft dat wel gedaan, al wordt het wel steeds heviger. Erg slecht voor de democratie trouwens.

Afrekenen met misdaden van staatshoofden is noodzakelijk in een democratie, maar afrekenen met voormalige staatshoofden uit partijpolitieke overwegingen is funest. Het wordt een interessant jaar in Zuid-Korea met andere woorden.