मागच्या महिन्यातल्या एके दिवशी इयरएंड ॲक्टीव्हिटीज संपवून मी ऑफिसमधे निवांत बसलो होतो.

संध्याकाळची वेळ होती आणि बऱ्यापैकी रिलॅक्स मुड होता, कामं आटोपल्याने मी एक नवीन पुस्तक वाचायला घेतलं. १०/१२ पानं वाचत चांगला तल्लीन झालो.

#SaturdayThreads #BusinessDots #मराठी #सत्यकथा
१/१४

तेवढ्यात अचानक केबिनचा दरवाजा उघडून एक सहकारी आत आला आणि म्हणाला की माझा एक अत्यंत महत्वाचा व्हीडीओ कॅाल चालू आहे आणि तो बराच वेळ चालणार आहे.
आता ट्रेनी इंजिनियर पदासाठी एक मुलगा इंटरव्हूवला आलाय.

खरतर त्याला सकाळची वेळ दिली होती पण कदाचित प्रवासाचे कोणतेच साधन उपलब्ध
२/१४

न झाल्याने तो उशीरा आलाय आणि आता कोविडकाळात इतका वेळ त्याला बसवून ठेवणे योग्य नाही. तुम्हाला वेळ असेल तर त्याला भेटता का?

मी तसाही निवांतच होतो आणि बरेच दिवस असा इंटरव्हूव घेतला नव्हता, तसं माझ्यासाठीच ती संधी वाटली आणि लगेच त्या मुलाला आत पाठवून द्यायला सांगितले.
३/१४

तो मुलगाही पाचएक मिनिटात दरवाजा उघडून आत आला, नीटनेटका पोशाख, हातात चांगली बॅग, शुज पॅालिश्ड, चकाचक होऊन इंटरव्हूला आलेला दिसला.

माझी परवानगी घेऊन समोर बसला.
मी तेवढ्या वेळात आमची नक्की काय requirement आहे ती पाहिली, आम्हाला प्रोजेक्टसाठी काही ट्रेनी इंजिनियर हवे होते.
४/१४

मग मी त्याला पहिलाच प्रश्न विचारला - “What is stoichiometric ratio?” त्यावर तो गालातल्या गालात हसला (मला वाटलं मी फारच सोपा प्रश्न विचारला कारण हे एकदमच बेसिक होत) तर तो हसून मला मराठी मिश्रित हिंदीत म्हणे - “यह मैंने कॉलेज मे सुना है, लेकीन अब एक्झॅक्ट याद नही आ रहा है!”
५/१४

मग मी दुसरा प्रश्न विचारला - “Do u know what is calorific value means?” तो कावराबावरा होऊन सिलिंगकडे पहायला लागला, मी पण आश्चर्याने वर पाहिले, त्याला विचारले - काय आहे वर?

तो पुन्हा तसाच हसला - फारच विचित्र ऊत्तर दिले त्याचा आणि त्या व्याख्येचा दुरान्वयेही संबंध नव्हता.
६/१४

मग त्याला अजून ५/६ बेसिक इंजिनियरींगचे प्रश्न विचारले, एकाही प्रश्नाचे त्याला धड उत्तर देता आले नाही.

त्याच्या इंग्रजीचीही बोंब लक्षात आली, मग मीच मराठीत संवाद सुरू केला.

शेवटी-शेवटी मला त्याच्या शैक्षणिक पात्रतेवरच शंका आली, पुन्हा बायोडेटा पाहिला, मुलगा तर खरच BE(Mech)
७/१४

होता. मग मी त्यात त्याच्या आवडी पाहिल्या.
यात त्याने Hobbies -Reading Books लिहीले होते.

त्यावर मी त्याला विचारले आता कोणते पुस्तक वाचतोय ?
म्हणे - मृत्युंजय!
मी विचारले - कोण लेखक आहेत?
तो - पुन्हा सिलिंग कडे पाहून, आता हलकेच नजर चोरून म्हणाला - “नक्की आठवत नाही सर.”
८/१४

मी चेहरा निर्विकार ठेऊन त्याला विचारले - तुला कॅालेजमधे काय सर्वात जास्त आवडायचे?

पोरगा या प्रश्नावर जो खुलला - तसा घडा घडा बोलायला लागला, म्हणे मला इव्हेंट, गॅदरिंग, वेगवेगळे सण, पर्सनॅलिटी डेव्हलपमेंटचे कार्यक्रम घ्यायला, उत्सव साजरे करायला फार आवडायचे, आमच्या कॅालेजमधे
९/१४

सलग दोन वर्ष मी हे केलेय. माझे CommunicationSkills यामुळे खुप चांगले डेव्हलप झालेय,मी त्यामुळे धीट झालोय. मला कंप्युटरही चांगला येतो. मी PPT पण खुप चांगल्या बनवतो.
गडी थांबायलाच तयार नव्हता.

शेवटी मीच त्याला मधे थांबवून विचारले, तुला इथे कोणत्या डिपार्टमेण्टमधे काम करायची
१०/१४

इच्छा आहे ?

तर तो म्हणे - डिझाईन मिळाले तर फार बरे होईल!

मी - मनातल्या मनात कपाळावर हात मारला, माझचं डोकं दोन्ही हातांनी धरलं, स्वत:लाच समजावलं आणि त्याला शांतपणे त्याच जागेवरच सांगितले -

“तुम्ही जावू शकता. आमच्याकडे तुमच्यासाठी कोणतीही जागा नाही.”
११/१४

माझी तरूण मित्रांना विनंती आहे - कोणत्याही कंपनीला एक फ्रेशर इंजिनियरकडून फार मोठ्या ज्ञानाच्या अपेक्षा नसतात, अगदी तुमच्याकडून १ रूपयाचे उत्पन्नही अपेक्षित नसते पण निदान ज्या बेसिक गोष्टी आपण शिकलो त्याची ऊत्तरे यायला हवीत.

मुलाखतीतल्या प्रश्नांना कशी उत्तर द्यावीत याचे
१२/१४

मुलभूत ज्ञान हवे. इंग्रजी भाषेचे ज्ञान “आवश्यकच” आहे.ते शिकायलाच हवे. बाकी तुम्ही आवडी म्हणून लिहीता त्या तरी निदान खऱ्या लिहा. तुमची ध्येय आणि त्याबद्दलचे ज्ञान याची काहीतरी सांगड हवी.

तुम्हीच तुमच्या आयुष्याचा असा विनोद केला तर त्या बिचाऱ्या आईवडीलांनी कोणाच्या तोंडाकडे
१३/१४

पहायचे. तुमच्या करियरविषयी आईबाबा किती काळजी करत असतील याची जाणीव ठेवायला हवी.

तुम्हीच गंभीर नसाल तर, कोणतीही कंपनी तुमच्यासाठी गंभीरपणे विचार करणार नाही.

या जगात ज्ञानाला दुसरा कोणताच पर्याय नाही, यशस्वी व्हायचे असेल तर जागृत व्हा!
१४/१४
#SaturdayThread #BusinessDots #मराठी