MÖ 7. binyılda Orta Asya'dan başlayan büyük göç sırasında bir Türk-Turan kolu da Kafkasya üzerinden Anadolu'ya gelerek Doğu ve Orta Anadolu'ya yerleşti. Bu halkın Orta Anadolu'daki kolu Akadlılar tarafından önce “Hatti Matu” (Hatti Ülkesi) olarak adlandırıldı.

Bu halkın Doğu ve Güneydoğu Anadolu ile Kuzeybatı İran'daki kolu ise, Akad ve Asurlular tarafından Khurri olarak adlandırıldı. Asurluların Khurri olarak adlandırdığı bu halkın adı, Sümerce yer, ülke, dağ gibi anlamlara gelen “kur” ya da “kir” biçiminde söylenmiş olan sözden gelir

ve Kurlu demektir. Bu söz, günümüz Türk diline “kır” olarak evrilmiştir.

Eski bir Sümer şehri olan Mari'de bulunan mektuplarda, Kurluların doğu kolu olan Turukların yiyecek maddeleri yağmaladıkları yazmaktadır. Kur Uygarlığı'nın doğu kolu olan Turuklar, Tunç Çağı döneminde Antik

İran'ın kuzeybatı bölgelerinde, Urmu Gölü havzasında ve Zagros Dağları'nın kuzeybatı vadilerinde yaşadılar.

Görüldüğü gibi Kurlular kendilerini Turuk (Türük/Türk) olarak adlandırmıştır. Kurlular daha sonra Asurlular tarafından “Mitanni” ya da “Khanigalbat” olarak adlandırıldı.

Büyük bir devlet örgütlenmesi olan “Mitanni”, Yeni-Asur döneminde “Urartu” olarak adlandırıldı. Kartacalılar, Levant bölgesinden Kuzey Afrika'ya göç eden bir Kurlu koludur. Bugün çok geniş bir bölge için kullanılan Levant terimi,

günümüzdeki Hatay ile Suriye'nin denize açılan bölgesidir. Bu bölge, Kurluların yerleşim alanıdır. Dolayısıyla Levant bölgesinde Fenikeliler adında bir halk hiç bir zaman var olmamıştır. Ancak Avrupalı tarihçiler, Levant bölgesinde Fenikeliler diye Semitik bir halkın var olduğu

ve bu halkın Mısır hiyerogliflerinden yararlanarak ilk alfabeyi bulduğu yalanını ortaya atarak, büyük bir tarih sahtekarlığı yapmışlardır. Bu da yetmemiş, Kartacalıların Kuzey Afrika'ya yerleşen Fenikeliler oldukları yalanını uydurmuşlardır. -Turan Tarihine Giriş-