those times na i'm hurting inside and no one knows or no one seems to notice, greg became my comfort, even though he didn't know that. nalito pa ako noon bakit ganun na lang siya mag-care sakin eh, pero he just really cared for me like his own brother.

I remembered one time may kinwento ako sa kanya, about a personal problem, then sabi niya bigla sakin, "tira ka na lang kaya sa bahay namin, ako bahala sayo." dude ung puso ko that time parang sasabog hahahaha and muntik lng naman ako maiyak.

I also remember kapag nasa classroom or library tapos katabi ko si mokong , minsan hawak niya kamay ko inaamoy niya, minsan ung ulo ko, minsan inaamoy buhok ko kapag tulog ako, at minsan papaupuin niya lng ako sa harap niya para may masandalan or mayakap. bromance amp HAHAHAHAHA

wala lang namimiss ko lang si gago. kahit kupal yun grabe siya magcare sakin, lalo na pag aalis siya, ipapat niya ung ulo ko saka siya magpapaalam. lagi siyang madaldal kapag katabi ako jusko, kahit diko na maintindihan HAAHAH miss ko lang magkaroon ulit ng may nagcacare sakin

this thread is just an appreciation to greg, how he became one of the reasons bakit buo pa rin ako. dami ko rin natutunan sa mokong na yun kahit gago siya HAHAHAAHAH