Saying The Truth; a thread
Saying The Truth, isa sa sobrang hirap na gawin dahil madami ang magbabago from everyone including you. This thread is a story of mine that makes me traumatized in saying the truth. It’s already 4 years ago and I still remember the fear.
School Year 2016-2017, my first year in senior high and in Letran, I’m very happy kasi naging isang Letranite ako. Everything is going fine at all in the first two months which June and July.
Nagkaroon ako ng mga kaibigan na maasahan at makakasama ko. I excell in my academics except in my Filipino Subjects. But after two months, nagbago ang lahat ng May mabasa ako ng chats sa group chat namin ng section ko ng Grade 11. Doon na nagsimula ang lahat.
Ang meron lang naman sa chat ay isang death threat sa isa kong kaibigan. I’m hesitant to say it but kuya @johniannnn told me that he must know it. Kaya, Dali-Dali kaming pumunta sa kabilang kwarto kung nasa yung kaibigan namin na may death threat.
So, nalaman na niya and ng mommy niya dahil sinabi din niya kagad. Kaya, kinabukasan, it was reported to the dormitory head which is maam Agnes and also to the guidance office and principal office. That day, everything is done for me.
Nagsimula na yung pambubully sa akin ng mga kakaklase ko sa akin. I even heard death threats and some great insults to me. Takot na takot ako na tipong I’m planning to transfer to another school. Alam ito ng parents ko kasi I tell them what happened.
I also experienced being outcast at all. Yung tipong ako lang mag isa sa classroom while everyone is making fun of me kasi sa sobrang pakikialam ko sa mga bagay na hindi ko naman business.
I also experience being talk of the school dahil kumalat yung nangyari and everyone is telling bad things to me even di nila alam ang totoong nangyari.
I experienced that year na maging matapang kahit takot na takot ako sa maaring mangyari sa akin. I’m telling some bravery words but I had this fear in my heart. I keep continue speaking bravely kasi alam kong nangyari na iyon at kailangan ko magsalita para di ako apihin nila.
That year keeps me traumatized in public. Baka mamaya, someone will kill me with gun or a knife. Ayaw ko pang mamatay. Lalo na kapag nakakasabay at nakikita ko yung taong puno’t dulo ng lahat ng traumatizes ko.
@yanaughh knows it na magmemessage ako sa kanya kapag nakakasabay ko yung taong yun sa bus or sa daan even in the past year. Ganon ako katakot sa nangyari sa akin, 4 years ago.
Those experiences keeps haunting me until this day. It keeps me reminded you must stay quiet if you want some peaceful life but I must say the truth always dahil ito lang ang paraan para malaman ang totoo at pawang katotohanan.
Kaya, I salute those persons who keeps saying the truth in any risk because it’s very hard to say the truth without fear. Tinitingala ko kayo sa tapang na pinapakita niyo sa pagsabi ng totoo.
Luckily, I finish my senior high in Letran despite what happened because of the support and care of my Letran Family! Youre not just my friends because I treated you like a family. Kaya, thank you sa lahat ng naging parte ng Letran Life ko. You’re my source of courage. MissyahAll
Miss na miss ko na kayong lahat. Miss ko na yung mga advice and comfort ninyo sa akin lalo na mga panahon na walang wala akong mapuntahan ay malapitan.