hindi dapat, pero kailangan.

a thread;

giving up isn’t really part of my game. hangga’t kaya ko di ako sumusuko sa isang bagay na gusto ko talaga. kasi diba sabi nga nila, kung walang tiyaga walang nilaga.

pero ang hirap naman kung puro ka lang sakripisyo diba? di mo na naiisip yung sarili mo, di mo alam na you are already hurting yourself on the process of achieving that thing.

laban lang ng laban hanggang sa kaya mo pa, pero once na napagod kana mag pahinga ka naman. kasi kung pilit mo lang ipag papatuloy baka masaktan ka lang ng lubusan.

ayoko na mag habol sa mga taong ayaw naman sakin, sa mga taong hindi makita yung halaga ko. hindi naman kasi ako madaling sumuko pero sadyang nakakapagod din pala talaga.

yung tipong you’re gonna question yourself what’s wrong with you, anong kulang sakin, di pa ba ako enough? so many questions running in your mind bakit hindi ka nila magawang ikeep.

learn to value yourself, practice self love. wag mong idepende sa ibang tao yung kasiyahan mo, learn to be independent. unahin mo yung sarili mo sa kahit na anong bagay.

wag kang matakot na mag let go ng isang bagay lalo na kung sakit lang yung dulot non sayo. kasi kapag kapit kapit mo padin yung bagay na yon, mahihirapan ka lang maging masaya.

ikukulong ka lang non sa kalungkutan na mahihirapan kang takasan, sa kalungkutan na mag dadala ng luha sa mga mata mo, sa kalungkutan na hahadlang sa kasiyahan mo.