So eto na nga po. May eeshare na ako. Hehe. Please don't judge.

Wayback July 2019, I was 7months preggy na nun. Umuwi ako sa Iloilo for 3days. Then pabalik na ko ng Manila that time. So eto na nga, 5:55pm flight ko frm Rxs-Mnl, 3something pm andun na ko sa airport. Haha ang aga ko.

Then dumating na yung eroplano, everyone is getting ready na. May nag announce na mejo ma ddelay yung flight namin kaya hintay2 lg daw kami. Ilang beses nag announce na hintay lg ng konti dahil may inaayos pa.

At anong oras na wla parin. Hanggang sa nakita nlang namin na namatay lahat ng ilang ng eroplano then may nag announce na cancelled yung flight namin, okay. Haha. So lahat pinapapapunta sa may counter for rebooking. Edi lahat puntahan. Pag punta ko ang haba na ng pila.

Pumila dn ako, and while pumipila someone approach me. Nag-usap kami, kwentuhan. And sabi ko may work pa ako kinaumagahan at hndi ako pwedeng umabsent sa work ko. Then sya nag share dn sya na dapat makarating sya ng NAIA before 6am kasi may flight sya papuntang New Zealand.

Kinakabahan na sya nun, dahil ayaw nyang masayang lahat ng effort nya and paghihirap para mkapag trabaho sa ibang bansa, btw, he is a nurse. Ramdam ko nun at nakikita ko sa mga mata nya na mangingiyak na sya at yung worries nya. After that convo, I grabbed his hands.

At pumunta kaming dalawa sa unahan. Ang haba ng pila nun, I took the chance since preggy naman ako kaya priority (sorry baby boy) hehe. Sabi ko sa kasama ko na magpanggap sya na boyfriend ko para mkasama sya sakin sa unahan.

So nsa counter na kami, nagtanong ako if when yung next flight, sabi ng babae sa morning pa daw. Kinakabahan na yung kasama ko, hndi ko pa alam yung name nya nun. That moment, hndi dn ako payag na kinaumagahan pa yung flight

Sabi ko "Ms wla na bang alternative na mkarating kami ng Mnl before 6am, yung boyfriend ko may flight pa papuntang NZ". (best actress na ata ako, char) hehe. Sabi ng babae pwede daw kaming mag reroute ng flight, frm Iloilo-Mnl daw.

So okay kami dun. Bnook kami ng nag-aasist samin. Yung new flight namin is 12am, so 8pm na nun need namin mkarating Iloilo Airport by 10 or 11pm. Omg! Nangangalay na yung paaa ko nun and nagugutom na eh preggy pa nman ako nun.

Sabi ng babae may free dinner nman na worth 100php and free vehicle going to Iloilo Airport. Minamadali na kami ng babae kasi paalis na sana yung driver ng van papuntang Iloilo. So ayun, takbo-takbo rin pag may time. Haha

Pagdating namin sa van, yung second to the last nlang yung seat na avail so dun nlang kami umupong dlawa. Yung mga kasamahan namin sa van ay magpamilya. Nagsabi ako na kung pwede ba na kumain muna kami or drive-thru nlang kasi preggy ako. Nag drive-thru kami sa Mcdo.

Sa van na kami kumakain papuntang Iloilo. Si kuya driver nman ang bilis mag drive, akala mo si Vin Diesel or Paul Walker yung nag ddrive eh (sorry kuya) natatawa ako kasi umaalog kami sa likod eh preggy nga ako, kinakausap ko nlang yung tyan ko nun na "hold on baby".

Naiintindihan ko nman si kuya driver kung bakit ang bilis ng takbo ng van, dahil sa may hinahabol kaming oras at flight. So ayun kwentuhan nlang kami sa likod. And I got the chance na tanungin name nya. He is Junnel Fantilaga.

Nag kwento sya ng mga karanasan nya bago sya mkapag-apply going to NZ. Natatawa ako sa kanya at ang gaan nyang kausap. Nag tyaga sya dito sa Ph para kumuha ng experience (we all know nman na hm lg yung sinasahod ng mga nurses natin) nag-aral ng mabuti para sa mga reviews nya.

Ang dami nyang pinag daanan bago mkakuha ng work sa NZ. Kaya wla syang bukang-bibig nun kundi pasasalamat dahil nagka tagpo yung landas namin sa airport at natulungan ko sya. Saviour nya daw ako. Kung hndi daw dahil sakin e masasayang yung gastos ng family nya.

Nung time na yun parang wla lg sakin. Tawa parin ako ng tawa nun, hehe. So fast forward, nkarating na kami ng Iloilo Airport on time, and Thanks G! Habang nag-aantay kami ng eroplano, kwentuhan pari kami, add sa fb, and palagi syang nag tthank you sakin.

And dumating na nga yung plane na masasakyan namin papuntang MNL. So sa plane magkaiba yung seats namin. Kaya tulog kami buong byahe. Pagdating namin ng NAIA, nagpa salamat ulit sya at sabi pa nya balang araw ako nman daw tutulungan nya. Ako nman tawa lg. Hehe.

Salamat daw ulit sakin kasi nkarating kami ng MNL on time, matutuloy na daw yung flight nya pa NZ. So we parted our ways na, antok na antok na ako nun. Nkarating ako ng bahay 3am may pasok pa ako 9am sa work. Haha so puyat2 na naman ako.

Fast forward. And last night I posted this video may caption na (Probinsya feels) pauwi na kami nito ng mga ksamahan ko sa work from Mauban going back here in Metro Manila.

And nagulat ako sa comment nya sa post ko na video. Kgabe ko lg na realize na natulungan ko tlaga sya and until now hndi nya ako nakakalimutan. Kgabe ko lg dn yun na post sa fb ko yung video. Wla lg. Masaya lg ako dahil ganun pla yung impact ko sa kanya.

Kgabe ko lg dn narealized na natulungan ko tlaga sya. I'm so happy. That time na nsa airport kami wla lg yun sakin kasi yung goal ko nun is mkarating lg dn ako ng MNL dahil sa may work ako dat time.

And tinawag nya pa ako na Saviour. Haaay. Totoo nga pla yung sabi nla na may tao tlagang darating sa buhay mo para tulungan ka or ikaw mismo ay may matutulungan ka. That time I was not aware na nakakatulong na pla ako.

Idk if how this thread may gonna reach you, but I wanna say thank you for treating me as your saviour and you're welcome Mr Junnel Fantilaga. Mabuhay ka! I know na nag ssacrifice ka dn dahil isa ka sa mga frontliners. Hope you have a good health and doing well.