Ooit was ik een Pvda kind, opgegroeid in een arbeidersgezin,
en toen ontdekte ik de wereld , door reizen , door werk, vooral door werk op een azc.
In 1998, Balkanoorlog, mensen met oorlog in de ogen, savonds laat in de regen in een vakantiehuis in Midlaren.

Luisterend naar hun verdriet, fotos kijkend v dode kinderen, wonden zien op hun lichaam, Soedanese mannen met verhalen die met plezier ZP speelden voor de kinderen , Afghaanse vrouwen die hun hoofddoek aflegden en waar ik heerlijk lunchte, ik was 24 jaar..

Azc , 600 bedden, nog een Azc 400 bedden, 25 jaar en manager van beiden, 1000 mensen , ruim 30 man personeel. Ruim 50 uur pw werken, intensief maar boeiend,
Ik was wakker , zag dat links mijn werk vaak dwarsboomde, ambtenaren met eisen , politici met bezoekjes ,puur voor ego

Beloftes kwamen ze niet na, uitzettingen die gefrustreerd werden door linkse activisten , zelfs van oorlogsmisdadigers of andere criminelen stonden ze ons in de weg,
wij waren de racisten , de fouten.
Uitgescholden , uitgejoeld, met de nek aangekeken, was dagelijkse kost

Mijn aversie tegen links groeide door hun eigen onbegrip, hun niet willen verdiepen in wat er speelt , hun vooringenomenheid.
En toen kwam PVV en zag ik dat zij wel zagen wat er speelde, Forum idem, en ze werden verguist.
Want waarheidszieners worden dat.

Zelfs statushouders en asielzoekers zeiden het ,Wees trots op jouw land, anders gaat t stuk. De onze is afgepakt ,juist doordat we niet trots genoeg waren en niet opstonden voor onze principes.

Die woorden vergeet ik nooit meer.

Dus wees trots op ons land.
Wij zijn het waard.