انا، lately بقيت افكر فى كلام اللى الماس بتقولهولى كتير قوى، و الكلام معظمه انى اوڤر و انى بشوه سورة الfeminism و كلام من ده كتير و الكلام ده دايماً بيجيلى من رجاله يا اما من ستات privildged قوى، اكتر حاجة ممكن يكونوا بيعانوا منها ان عربيتهم متغيرتش السنة ديه+

و وصلت لconclusin انه، مفيش حد من دول كان موجود فى حياتى لما كنت صغيرة و ضعيفة و حسة انى فشلة بس علشان انا بنت و مش عارفة اعيش نفس الexperiences اللى ولاد عمتى او قرايبى الولاد عموماً اللى فى سنى عارفين يعيشوها، الfeminism هو الحاجة الوحيدة اللى ادتنى امل انى+

ممكن اكون الحد اللى انا كنت بحلم اكونه بره عن الgender بتاعى و انى اكتر من بنت او ست، و خلانى اقدر احلم اكون اى حاجة انا نفسى فيها.
الحاجة اللى انتوا مش فاهمنها انه المجتمع ده حرمنى و بنات كتير غيرى حتى من اننا احلم، لأنى كنت متأكدة انى مش هعرف احقق احلامى..+

الرجالة عمرها ما كانت limited علشان الgender بتاعهم، يعنى عمرهم ما كانوا مش عارفين يعملوا حاجة بسببه زيى، و انتوا عمركوا ما ساعدتونى ولا هتسعدونى انى اغير من ده. فا ياريت متجيش تقولى انا المفروض اعمل ايه او اؤمن ب ايه علشان اكون عجباكوا. لأن عمر ما حد فيكوا حس بيا ولا ساعدنى+

او ساعد غيرى لما كنا محتاجين المساعدة.
I know that this might all seem a bit too dramatic for you, but for the past month, I’ve been receiving too many messages about this, from people I know and people I don’t. So, I wanted to adress this properly.