“bakla ka ba? bat ang linis mo? yuck mamas boy kinikiss pa ng mama, bat di ka pinapayagan lumabas ng bahay takot sa siguro sa nanay mo? spoiled amputa” a THREAD:
one thing na kaya ko ipagmalaki is how my mom raised me to be as disciplined and nice person as her, siya yung mommy ko na binibigay niya lahat ng gusto ko without asking basta i make sure ko lang na sumusunod ako sakanya kasi dapat ko siya pagkatiwalaan na di niya ko bibiguin
noong bata pa ko, i always doubt bakit ako di pinapayagan, bakit ba lagi akong malinis ang nasunod na rules, (di ko jinujudge yung may sariling fashion dati aam nyo naman yan) pero being able to grow up na nasunod ka lang sa tama is such a different thing
there are times na sobrang hiyang hiya ako kasi lagi akong minumushi mushi ni mommy sa school, spoiled po ako and only child po ako, siguro alam niyo na kung bakit sobrang sweet ng mommy ko sakin.
people would always judge me, bakit kasama mo nanay mo, bakit lagi ka niya ginaganto ginaganyan, as a child siyempre mahihiya ka sa paligid that’s normal, pero actually yan ang pinaka isa sa pinagsisihan ko...
isa sa pinagsisisihan ko is i should've appreciated my mom nung bata palang ako, dapat hindi ako nahiya, dapat naging proud mamas boy ako, dapat inembrace ko pa yung feeling ng inaalagaan ako ng mabuti ng mommy ko.
now that she's working abroad, nahihirapan nako maipahayag kung gaano ko ka namimiss at mahal si mommy. gustong gusto ko siya yakapin minuminuto, hindi ko kinakahiya pero magkatabi parin kami ni mommy matulog minsan bc i have my own room
to everyone out there, cherish every moment with your family and love ones... you'll never know kung kelan sila mawawala, knock on wood. wag niyo nang intayin na mawala sila bago sila kayo magsisi
thanks to my mom, now i'm living my dream, nursing school with kayang mabuhay life status. pinalaki ng maayos at may takot sa dyos, wala na kong mas hihilingin pa, panahon ko naman para mag aral ng maigi at ibalik ang blessings sa mommy ko. happy mothers day mommy!! at sa iba pa!