My curls and the struggles

— A thread

Kasama ko na yung curls ko forever. Ever since I was a little kid kulot na talaga ako. Nagmana ako sa lola ko na kulot din (mas makapal lang din talaga yung sakanya). So syempre pag kulot kasi, madaming seremonyas yung kailangan gawin HAHAHAHAHA you have to put hair polishers—

Baby oils, shampoos and a gallon of conditioner HAHAHA joke!

Syempre nung bata pa ko, uso pa asaran. And mostly, ang inaasar sakin is “Kulot salot”, very common na rin talaga yung ganyan na asar sakin pero syempre as a kid, I took it very seriously. Sabihan ka ba naman ng —

— salot nung bata ka, sinong hindi iiyak dun diba?

FF,syempre growing up, nakakakita ako ng mga babaeng super straight yung hair nila. Syempre ako nagagandahan ako. Inisip ko din kasi nung time na yun na magparebound nalang din kasi gusto ko maganda yung buhok ko. That time—

I loathed my curls kasi ayokong inaasar ng “Kulot salot”, nakakabother din kasi ang hirap ayusin, etc etc.

Hindi pwedeng iparebond yung buhok ko kasi masyado daw manipis. Pinipilit ko talaga na magparebond ako pero bawal sabi ni mama kasi masisira daw yung buhok ko.

Wala na din talaga akong nagawa. Inendure ko nalang din talaga yung mga pang-aasar. Yung iba sinasabi pa na magparebond ako kasi mas maganda pag straight yung buhok ko. Inisip ko nung time na yun na “Ah oo nga, panget talaga buhok ko.”

Unexpectedly, kahit konti, may mga taong nagsasabi sakin na “Ang ganda ng buhok mo! Sana all!”, “Wag mo iparebond yan ha? Ang ganda kasi eh, kulot!”, “I love your hair!”

Mostly babae yung nagsasabi sakin niyan so I feel pretty and somehow it boosted my confidence

I just realized na “Oo nga maganda pala talaga yung buhok ko” and I began to love my hair ever since. Up until now I still love them kaya I take very good care of it kasi it’s a part of me. I should be confident with it kasi eto yung binigay sakin ni God

Some of you might find this thread as “Papansin” or “Mayabang”, etc etc.

But the point of this thread is:
Love your flaws.