Read on Twitter
อันดับแรกสิ่งที่ต้องพูดถึงคือ title sequence ทำออกมาได้ดีมาก ทั้งการนำเสนอ ดนตรีประกอบ และ position นักแสดง ส่วนของ logo สวยลงตัวมาก ตัวหนังสือที่ใช้ ก็ไปในทิศทางเดียวกัน
EP9.
อันนี้ชอบมุขตลกนี้มาก “อย่างกับคิวละคร ใครปล่อยคิวมึงเนี่ย “ 5555. และซีนเดือดปะทะอารมณ์ของสองคนนี้ก็ดุดันมาก ต่างฝ่ายต่างมั่นใจในตัวเอง และพร้อมจะเหยียบอีกคนทันที “ มึงเก็บทิชชู่มึงไว้กลับไปร้องไห้กับพ่อมึงที่บ้านเถอะ “ โฮะ แฮงมากกก 55555
อันนี้ชอบมุขตลกนี้มาก “อย่างกับคิวละคร ใครปล่อยคิวมึงเนี่ย “ 5555. และซีนเดือดปะทะอารมณ์ของสองคนนี้ก็ดุดันมาก ต่างฝ่ายต่างมั่นใจในตัวเอง และพร้อมจะเหยียบอีกคนทันที “ มึงเก็บทิชชู่มึงไว้กลับไปร้องไห้กับพ่อมึงที่บ้านเถอะ “ โฮะ แฮงมากกก 55555
ซีนสำคัญที่สุด โดยเฉพาะประโยคกูกับไอเก้าเป็นอะไรกันหน่ะหรอ... ก็เป็นเพื่อนกันไง พร้อมกับปาแก้วทิ้ง มันเข้าถึงอารมณ์มากก ซึ่งพอย้อนกลับไปฉากนี้ที่ตัดใช้ในEP1 ความคิดแรกคือต้องบอกความจริงกับเพื่อนแน่ๆ แต่พอพูดประโยคเป็นเพื่อนกันมันเลยจุกมากเพราะมันคือคสพที่คนภายนอกรับรู้แค่นั้น
EP5.
ซีนนีใช้การตัดต่อรูปแบบเดียวกับอีพีที่แล้วเลยคือใช้เพลงช่วย อีกทั้งการเลือกระยะโฟกัสกำลังดี น่ารัก และการแสดงออกทางสายตาของเรนดีมากกกก
ซีนนีใช้การตัดต่อรูปแบบเดียวกับอีพีที่แล้วเลยคือใช้เพลงช่วย อีกทั้งการเลือกระยะโฟกัสกำลังดี น่ารัก และการแสดงออกทางสายตาของเรนดีมากกกก
ซีนนี้เหยียดเลยละ ตรงประเด็นมาก การกดเพศที่สาม ให้เป็นตัวตลก แถมยังโน้มน้าวให้เปลี่ยนพฤติกรรมอีกด้วย แต่ที่ทัชคือลูกที่เป็นเกย์ต้องมารับฟังกับการกดขี่ในสิ่งที่ตัวเองเป็นจากคนในครอบครัว
EP6.
เป็นประโยคที่เบสิคมากนะแต่เราอิน คือมันเป็นคำถามที่เจอบ่อยอะ ไม่ปรุงหรอ แล้วนำมาเล่า จะปรุงให้เอาไหม อยากลองทายใจดู แล้วสลับกันปรุง คือแบบบอกไม่ถูก ชอบที่มันเล็กๆน้อยๆอะ 555555555
เป็นประโยคที่เบสิคมากนะแต่เราอิน คือมันเป็นคำถามที่เจอบ่อยอะ ไม่ปรุงหรอ แล้วนำมาเล่า จะปรุงให้เอาไหม อยากลองทายใจดู แล้วสลับกันปรุง คือแบบบอกไม่ถูก ชอบที่มันเล็กๆน้อยๆอะ 555555555
ขอข้ามซีนนี้นะ เพราะปั่นมากก5555555
EP1.
เปิดเรื่องได้ดีมาก โดยยกฉากที่เป็นเส้นเรื่องมาเพื่อเล่าย้อน และตัดเข้า title sequence โดยอีพีแรกก็ทำหน้าที่ได้ดี คือการเป็นอีพีแนะนำตัวละครแต่ละตัวว่าเป็นใคร ซึ่งมันบ่งบอกบุคลิกของตัวละครได้ และทำให้เข้าใจบริบทของตัวละครด้วย
เปิดเรื่องได้ดีมาก โดยยกฉากที่เป็นเส้นเรื่องมาเพื่อเล่าย้อน และตัดเข้า title sequence โดยอีพีแรกก็ทำหน้าที่ได้ดี คือการเป็นอีพีแนะนำตัวละครแต่ละตัวว่าเป็นใคร ซึ่งมันบ่งบอกบุคลิกของตัวละครได้ และทำให้เข้าใจบริบทของตัวละครด้วย
ซึ่งตัวหลักมี พีท เก้า ซัน หมอก เรน มะนาว นนท์ การตัดต่อและมุมกล้องส่งเสริมตัวละครดีมาก ดนตรีประกอบกำลังดี ไม่เยอะไป มี space ช่วยชูบทของตัวละคร
EP3.
เริ่มที่ซีนนี้ที่แสดงถึงการเคร่ง การกดดันจนมากเกินไป ทำให้เกิดความอึดอัดระหว่างคนในครอบครัว อีกสิ่งหนึ่งที่แย่คือการดุ หรือด่าต่อหน้าคนอื่น ซึ่งเห็นได้จากสีหน้านนท์ที่พยายามปัดไปเรื่องอื่นไม่พูดถึง เพื่อกดความรู้สึก
เริ่มที่ซีนนี้ที่แสดงถึงการเคร่ง การกดดันจนมากเกินไป ทำให้เกิดความอึดอัดระหว่างคนในครอบครัว อีกสิ่งหนึ่งที่แย่คือการดุ หรือด่าต่อหน้าคนอื่น ซึ่งเห็นได้จากสีหน้านนท์ที่พยายามปัดไปเรื่องอื่นไม่พูดถึง เพื่อกดความรู้สึก
ของอีกชิ้นที่เป็นตัวแปรในการดำเนินเรื่อง คือแก้วน้ำแสดงความเป็นเจ้าของ และประโยคสำคัญคือ” มึงมีอะไรมึงห้ามโกหกกู “
อันนี้ประทับใจส่วนตัว เพราะมีประโยคในหัวที่ติดมาจากสิ่งเล็กๆคือ พี่ชอบถ่ายวิวไม่ชอบถ่ายคน 555555 พอมาเจอประโยค ในวิวกูมีมึงเสมอ เลยชอบ
อีกจุดที่ชื่นชมของซีรีย์คือการไม่ทิ้งตัวละครใดเลย มีมุมมองผ่านตัวละคร หรือทำให้ได้เห็นตัวละครอื่นๆในเรื่องที่มีความสำคัญเหมือนกัน ซึ่งซีนนี้ก็แสดงถึงความพยายามในการจีบได้น่ารักดี
ประเด็นการไม่ยอมคน การไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดกลัวเสียหน้านี่มีเยอะมากในสังคม ถ้าผิดแล้วขอโทษก็จะไม่เกิดการใช้กำลังตามมา
สุดท้ายของอีพีนี้คือการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครที่ไม่ได้ก้าวกระโดดจนน่าตกใจ มีการหยอด การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการพูดให้อ่อนลง อีกทั้งการตัดต่อที่ช่วยให้ดูแล้วเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่สลับไปมาจนเวียนหัว และระยะการโฟกัสที่ดี ทำให้อินไปกับตัวละครทั้งสองได้ง่ายๆเลย
