Read on Twitter
Negara India pada asasnya tidak bersedia menghadapi Covid-19. Cuma 30% daripada jumlah hospital di India adalah milik kerajaan dan selebihnya adalah hospital swasta. Kekurangan kelengkapan perubatan kepada rakyatnya sendiri telah menyemarakkan lagi peningkatan kes.
Kes Covid-19 telah meningkat dengan secara mendadak selepas arahan lockdown pada 25 Mac lalu. Sehingga 10 April 2020, hanya terdapat 52 testing center yang diwartakan oleh kerajaan India. Bagi saya ia tidak mencukupi untuk menampung penduduk negara sebanyak 1.38 bil (CENSUS-19)
Daripada 52 testing center, di negeri Karnataka, hanya ada 5 testing center untuk menampung jumlah penduduk sebanyak 42 juta orang untuk 30 Daerah. 5 daripada itu, 2 di daerah Bangalore, 1 di daerah Mysore, 1 di daerah Shimoga dan 1 di daearah Hassan.
Perintah kawalan pergerakan di India adalah sangat ketat dan akses kepada barang keperluan amatlah terhad. Walau bagaimanapun, pelajar masih mendapat bekalan namun di beberapa tempat servis seperti online groceries tidak dapat di gunakan oleh mereka.
Berdasarkan CENSUS-19, 25.7% (luar bandar) & 13.5% (bandar) rakyat India bersda di bawah garis kemiskinan. Mereka tinggal di kawasan setinggan di mana satu kluster yang amat besar dan sukar di bendung akan muncul.
Rakyat India yang tinggal di kawasan setinggan, rata-rata tidak mementingkan kebersihan diri dan kawasan sekitar dan ini sebenarnya merancakkan lagi penularan wabak bukan saja Covid-19. Ini terbukti di mana, kes TB di India masih tinggi dan sukar dibendung.
Mereka tidak mampu mengikuti arahan lockdown kerana mereka hanya mempunyai 2 pilihan, mati kerana covid-19 atau mati kerana kelaparan. Mereka juga terpaksa berkongsi tandas dan bilik air & ada kawasan yang tidak mempunyai akses kepada kaedah kumbahan yang baik.
Berdasarkan Skala Kupusswamy 2019, kelas rakyat india dibahagikan kepada Upper Class, Upper Middle Class, Lower Middle Class dan Lower class. Kesemua kelas ini dikira melalui tahap pendidikan, jenis pekerjaan dan gaji per kapita.
Kebanyakan mereka yang tinggal di kawasan setinggan berada dalam katergori lower class dan lower middle class.Mereka bekerja sebagai buruh, pemandu lori, dan bekerja di kedai kedai pembekal barang keperluan. Mereka juga bekerja dalam servis penghantaran makanan dan bahan basah.
Kebarangkalian untuk mereka menjadi host dan menyebarkan virus Covid-19 kepada masyarakat umum, khususnya pelajar Malaysia yang bergantung harap untuk mendapatkan bekalan adalah sangat-sangat tinggi.
Negara India adalah sama sahaja seperti Negara Indonesia, merupakan bomb jangka yang akan meletup pada bila bila masa. Jika dilihat pada trend, dari 1april jumlah kes ialah 2012
Dan pada 12april jumlah kes ialah 8606
Peningkatan sebanyak 427% dalam masa 12 hari.
Dan pada 12april jumlah kes ialah 8606
Peningkatan sebanyak 427% dalam masa 12 hari.
Dengan Jumlah kes di tempat penempatan pelajar yang masih tidak tinggi, sekiranya pelajar di bawa balik, kebarangkalian untuk kami menjadi kluster baru amatlah rendah.
Jikalau tunggu sehingga kes meningkat, kebarangkalin pelajar menjadi host adalah tinggi.
Sekiranya ada pelajar di jangkiti, rawatan di Malaysia terbukti lebih berkesan dan Malaysia juga telah diniktiraf sebagai world rank #1 dalam menangani masalah Covid-19.
Pada hari ini, KKM merekodkan, 1 daripada 2 pesakit Covid, di Malaysia sembuh dan dibernarkan untuk discaj. Ini membuktikan keberkesanan kerajaan Malaysia menangani isu Covid-19.
Walaupun pihak konsulat Malaysia di India membantu pelajar, tetapi, kebanyakan pelajar lebih yakin dengan keberkesanan pihak KKM sekiranya berlaku perkara yang tidak diigini.
Saya faham, untuk membawa pulang pelajar dari India akan memakan kos yang tinggi, kami bersedia untuk menunggu, namun kami memerlukan satu kata putus atau satu cut-off point dari pihak berwajib.
