Nakakawasak ng sobra ang first love, I already had my 1st love despite of being young, before you judge me it's up to you to read my shit or not. I was just really inspired to share my first love experience because of the threads na nababasa ko.

A thread;

It all started when we we're in Grade 7, I became really attracted to this guy, ako yung gumagawa ng paraan para makausap siya, personal man or sa chat, I always stared at him kasi kaklase ko naman siya kaya tiba tiba ako.

I was so assuming na he also liked me kasi tuwing natingin ako pati siya naka tingin like, bruh, umasa agad ako, kaya mas lalo akong nag pursue na magustuhan niya ako, I always entered many school activities in order to impress him.

Little did I know I changed a lot ng dahil sa kanya, sa kakasali ko ng kung ano ano mas nag improve pa ako sa ilang mga bagay, my passion for singing, dancing and arts became deeper, mas naging masaya ako and confident sa mga ginagawa ko.

Wala naman siyang ginawa pero laging siya yung pini pin point ko kung bakit naging masaya yung highschool life ko sa DCCS, because of him and my friends there nag bago ako.

Umamin ako sa kanya kasi nagkakaroon na ng rumors na gusto niya ako, I always planned that a guy will confess to me first pero in the end ako nauna na umamin, now that I think about it, I FEEL SO STUPID.

So ayun MU kami, crush din daw niya ako, it was so toxic tbh, kasi bigla siya nagkaroon ng jowa kahit na clear naman na he liked me and I liked him, hindi pa sa kanya nanggaling mismo, nalaman ko na lang na kaya pala hindi na ako kinakausap kasi may iba na pala.

Hindi ako nag react kasi wala akong karapatan obvly. Hinayaan ko lang and siyempre nag emote and all, kahit bata pa ako, I still had feelings, I was hurt. I felt betrayed and abandoned, pero kasalanan ko naman, I was immature pa kase, hangang usap at chat lang kami.

Hindi naging special yung bond namin at first, then nag karoon ako ng isa pang mu kasi gusto ko gumanti sa KANYA kahit papaano (I know, immature) once again ako ulit yung sinukuan, wala talaga makaka tiis sa ugali ko, yun yung naging mindset ko.

Until HE came back (yung una) I don't know how, kase it happened so fast, sobrang close namin bigla, we finally held hands, he became a gentle man, he changed, I guess.

Naging sweet kami, hangang sa nag tanong na yung friend niya na ano ba kami, then it hit me, wala kaming label, I felt sad and scared na baka mawala siya sa akin kapag hindi ako nag bigay ng label, na baka mawala na naman siya and makahanap ng iba na bibigyan siya ng label.

I was scared kaya I asked that friend of his na he should ask me to be his girlfriend sa PERSONAL kung talagang gusto niya ako. He did then ayun kami na, I FELT HORRIBLE. I promised my parents na no bf until 18.

And look what i did, I felt assured na he will be there for me, pero what if my parents knew, naging half minded ako all the time na kasama ko siya, happy na his with me and depressed kasi I'm betraying my parents.

Kaya before Grade 7 ended I broke up with him, nagbibiruan sila ng friends niya that time and I thought na ano kaya reaction niya kapag makikipag break na ako, so I spit it out and they laughed, they didn't take me seriously.

That was my cue na I really should end it, I was pissed of and sad, pero I felt happy na finally my misery of betraying my parents finally ended.

Pero habang tumatagal I became heart broken, parang wala lang sa kanya yung nangyare eh.

Then grade 8 came, first 2 weeks walang pansinan hangang sa mu na naman kami. Tapos nahinto ulit. He had a friend tawagan nila is pards, they were so close and it became suspicious pero I trusted him kaya hinayaan ko na lang, babae kasi yung pards, nag simba pa ng magkasama.

We haven't even done that, nag gala daw sila and so on and so forth, hangang sa hindi na kami nag usap for one week, hindi naman ako naiwas, pero hindi rin naman siya nag aapproach, parang ang bigat sa loob niya kapag malapit sa akin eh, kaya lumayo na ako.

Then ayun papunta kasi kami sa gym, PE time namin, mag lalaro ganun, they were babbling behind and our president shouted na "sino tong babae sa wallpaper mo *****, kilala ba ni anna yan."

I knew it was the pards that they we're talking about, napa upo akona parang tatae position, and naka titig lang sa harap, hinintay ko sila na makalagpas sa akin kasi ayoko na marinig, lumapit sa akin yung best friend ko and said okey ka lang?... I wanted to cry so much.

Pero I held it, nasa school ako, mahiya ka naman anna, yun yung ineecho ko sa sarili ko, pero may luha parin na lumabas siyempre, iyakin ako eh hirap kaya pigilan.

After how many days nag usap kami, then ayun wala na daw sila nung pards, so yeah naging sila nga, I said why nag break, kasi ako parin daw gusto niya, guess what ako din. Ayun mu na naman, I was obsessed with him. Napaka rupok ko.

Nag move on kami sa nangyare pero dami paring babae na nagkakagusto sa kanya na masyado niyang ineentertain pero friends lang naman daw, ako naman gusto ko gumanti kaya nag mu ako tapos nag let go din ako kasi playboy masyado yung bata eh, pumatol ako sa poging g7 HAHAHAHA

And then ayun wala na naging problema, naging stable kami, classmates kami, walang label, ligawan lang, landian lang, sweet and close kami, hindi kami nag bilang ng araw, we didn't care basta ang sabi niya, hihintayin niya ako.

We we're happy hanggang sa binalik ako ni mama sa luma kong school (SFAC) then nalamn ko sa friend kong babae na nagmake out daw sila dati ng ka MU ko ngayon and she had to tell it to me kasi hindi niya matiis na niloko nila ako, I want to say thank you for the honesty pero WTF.

I didn't know what to react, she was a close friend eh, and it happened at a time na wala akong idea na nag memake out paka sila, kasi okey kami nung time na yun eh, and what's worst nanggaling pa dun sa babae yung truth bat hindi siya nagsabi? Lalake dapat unang magsabi diba?

Hindi na kami makapag kita kasi sa ibang school na ako kaya chinat ko siya, why didn't you tell me? Yun lang naman yung tanong konpero WALANG SAGOT. WALA AKONG NATANGGAP NA EXPLANATION.

He said sorry, then ayun boom hindi na ulit kami nag cocommunicate, the exact day na umamin yung babae sa akin chinat ko siya agad kasi I could not believe, naisip ko na baka prank lang, pero it was not.

MAKE OUT, HALIKAN. LIKE WTF, I was so broken kasi parang ako pa bigla yung nilayuan niya. Parang ako pa yung biglang iniwasan.

Pero time passed and okey na kami, nangyare na kaya hindi na dapat ako mag worry, okey na kami eh diba? Stable na kami, committed na ako sa kanya.

May mga times na bigla na lang ako naiiyak, kasi naaalala ko lahat ng nangyare sa amin.

I felt so depressed, wala ako maiyakan kasi nasa ibang school na ako, wala na makakaintindi, wala na may pake, and my parents don't know a single thing that happened to me about this, I already cried so much nights ng tahimik kasi hindi pwede malaman sa bahay.

And mas lumala pa yung mga nangyare, Nov. 9, 2019, 3 days before my Fucking bday, nag chat siya, like ano yan? Birthday gift? Surprise bitch naiyak ka ba?

Nung una wala ako mareply iniyak ko muna lahat bago ako nag reply sa kanya
Yung una kong chat hagulgul ako ng hagulgul kaya kung ano lumabas sa utak ko tinype ko na alng at sinend di ko alam gagawin, pero after a while medyo kumalma ako kaya nag please ako ng nag please.

Gusto ko ng maayos na pag uusap sa personal, gusto ko ng matinong closure kaya todo bisita ako sa school nila kahit gipit ako sa oras kasi anong nagbago yung time ng uwi namin Wednesday lang ako pede kasi half day yun pero pinag babawalan ako palagi nila mama.

Nag muka akong desperada kasi laging siya gusto kong makausap nadededma ko na tuloy mga kaibigan ko, pero iniiwasan niya ako kaya hiyang hiya tuloy ako sa mga tao sa paligid.

Nag karoon pala siya ng gf sa Tondo, lumipat kasi sila ng bahay, nabanggit niya na yung tungkol sa crush niya sa tondo di ko alam na jinowa niya na pala.
Bago pa siya nag chat na awat na siya nauna na toh.

Never nasagot yung tanong ko kung sino, ang konti lang ng nasave kong chat namin kasi dinedelete ko mga convo namin sa sobrang inis and pag emote, mga hinalungkat ko lang yan sa chat namin ng kaibigan kong isa na kaklase niya kasi yun lang makakaintindi eh

Hindi ako sumuko sa totoo lang, napunta parin ako ng school hangang sa nalaman ko na yung isang bestfriend ko may gusto pala sa kanya, 3 kaming mag bestfriend sa dccs non eh nag karoon ng sandamakmak na rumors na napaka sweet nila sa room.

Hindi ko na alam gagawin kasi best friend ko na to eh, may tiwala ako sa best friend ko, tinanong namin nung isa ko oang bestfriend kung totoo ba yung nga pinag sasasabi ng mga kaklase nila, na nag sheshare daw ng upuan tapos magkatabi matulog sa bahay ng tropa namin.

Nakita ko din na tabi sila matulog sa kuwarto nung tropa namin 4 sila sa kuwarto that time kaya hinayaan ko lang pero umiyak ako kaharap ng isa kong best friend kasi di ko alam ano paniniwalaan, hangang sa tumagal umamin siya sa chat sa akin.

May gusto na daw pala talaga siya duon sa kupal. Nag reminisce ako sa lahat ng nangyare sa amin sa dccs, kung paano ako umamin at kung paano kami naging close and all, ang daming nangyare na bago lang para sa akin, iyak ako ng iyak kasi tinatanong ko yung best friend ko.

Bakit niya pa pinatagal bago umamin sa akin, bakit ba laging ibang tao yung aamin sa akin ng kung ano anong bagay, I loved him so much tbh, habol ako ng habol sa kanila na umamin sa maraming bagay na walang sagot, pero ako yung iniiwasan, pero in the end isa lang sagot sa lahat.

Wala akong karapatan na malaman yung business nila kasi walang kami, hangang MU nga lang pala HAHAHAHAHA, so ayun, ilang buwan na pero sobrang fresh parin ng sakit, di ko alam kung bakit kagagogago ako, sumuko na akong alamin kung bakit ganung klase ng lalake siya.

Yun lang naman ang haba naman neto, wala namang may pake at babasa, nilabas ko lang sama ng loob ko, eto lang.

I'm wrong, there are people that actually took their time to read this thread, Thank you po ate @micahkaguilar for the message, nag eemote na ako kase naalala ko na naman mga katangahan q eh, pero when you messaged me naalala ko na hindi ko na dapat alalahanin mga ganyang tao .