April 4, 2019,

I wasn't there when you had your last breath (because I bought coffee for mama and tita), but I witnessed how the nurses tried to revive you but I know that God needs you. I never imagined mawiwitness ko yung pag-aagaw buhay ng loved one ko.

Those 3 days I spent going back to the hospital everyday just to see you, I saw how mama and tita struggled. No sleep, can't eat properly kasi binabantayan ka nila. In your last day, me and ate Jhanine decides to help mama and tita watch you at night.

but time came and you need to say goodbye. Lo, bumili lang kami ng kape pagbalik ko nirerevive kana ng nurses? at first di nagsisink in sa utak ko noon na wala kana pero after ka irevive nv nurses at sinabing wala na, doon nag sink in lahat sakin noon.

hagulgol nalang kami ni mama, tita, at ate noon. agad ko tinawagan si papa, pero wala akong ibang nasabi kay papa kundi, "pa, adto iya" while crying, even ate Jhanine, all she could say while calling lolo's sister in law (my lola's sister) is "La wa eon si lo Herming"

March 29, 2019,

ang saya saya pa natin non Lo, you had beer and lechon pa non pero March 31, while nasa church ako nabalitaan ko nalang sa isang pinsan ko na dinala ka daw sa hospital, that's why I was alone at the church, after nung misa pumunta agad ako ng hospital

I thought that hindi malala sakit mo so I stayed postive, but when I saq Ate crying and asked her kung bakit sabi nya di daw basta basta sakit mo, 50/50 ka din so ayon nag iyakan na kami,

going back the day you we're gone, nagpaalan nga ako kay lola na sa hospital ako matutulog pero di na matutuloy yun kasi nagpaalam kana. while going home tas ikaw dinadala sa st. peter I asked my cousin, "ano hambaeon ko kay lola? nag ea ong paman ako kana nga sa ospital ako—

matueog?" sabi nila doon muna ako magstay sa bahay ng sister ni lola, pagdating namin doon sa bahay ng sister ni Lola, ang lonely ng atmosphere. yung mga tito ko na nag iinuman niyakap nalang ako pagdating namin.

after namin makumpleto sa bahay ng sister ni lola, we decided na umuwi na sa bahay, brownout nun kasi yung poste sa harap ng bahay namin nagspark. pagdating namin doon, si ate, kuya at dea umiiyak na habang si lola walang ka alam alam pagpasok namin nagulat si lola

"oh, haman iya euta kamo?" alam ko gna usoy ni lola si lolo nga magsueod sa baeya kato pero napaka impossible. sabi ni tita "nay, di eyn it kahawag nay ha? wa eun si tatay" ayon simula nanaman hagulgol ng iyak namin sa bahay, lahat kami pati relatives namin andon.

umuwi na mga pinsan, tito, at tita namin. nasa kwarto kami nila ate, mga wala sa sarili. mga di parin matanggap yung nangyari. sabini tita kailangan na daw namin matulog kasi gigising pa daw kami maaga para maglinis ng bahay since 1 am na non dahil 12 am na kami dumating

pagka umaga naguguluhan ako, "haman abong tawo sa baeay? haman naga panglimpyo?" hato nagsink in euman dayon sang isip nga uwa eon si Lolo, nag guwa ako pero sanday ate mga tueog gapon, I helped my tita and titos clean our house, bisan mga kampod ko una man naga bulig

April 4, 2020

kadasig ta Lo, 1 year nga uwa ka eun kamon pero iya gapon du sakit (while making this thread iyak ako ng iyak), kadaya kat ing Lo, ea om ko ikaw pa ang 2nd dance sang debut? sana all si ate kasi nakapag dance pa kamo ku debut nana pero kami ni judea uwa na :(

i miss you and i love you Lo, sayod ko happy ka eon kaibahan si God, iguide mo eang kami always ha? i love you