Read on Twitter
1. Wat de afgelopen coronaweken weer eens duidelijk is geworden is de grote informatiekloof tussen mensen die actief zijn op sociale media en hier mede hun informatie bijeen sprokkelen - en hier communiceren met gebruikers die hun interesses delen - en zij die dit niet zijn.
2. Al in een vroeg stadium werd hier gewaarschuwd voor het coronavirus toen dit huishield in China. Er werden video& #39;s en foto& #39;s gedeeld, informatie van Chinese burgers uitgewisseld, artikelen over dit virus doorgestuurd. Steeds duidelijker werd dat corona een bedreiging vormde.
3. Een aantal tweeps, dat zich bijna obsessief op het probleem stortte (zoals @OlifaNT maar hij is niet de enige) begon te waarschuwen: dit is geen seizoensgriep, dit virus is geen grap, dit is heel serieus. Dat alarmisme werd in de wereld buiten de socials totaal niet gedeeld.
4. Sterker, in die & #39;andere& #39; wereld werd corona wél vaak als een & #39;griepje& #39; beoordeeld. Er was geen enkele urgentie. Dus: carnaval ging door, mensen gingen op wintersport, bijeenkomsten met veel bezoekers vonden doorgang. Hoe hard de hardcore coronaspotters hier ook waarschuwden.
5. Het verschil in gevoelde urgentie tussen die twee werelden was bijna absurd, voorla voor wie gelijktijdig de tl van @rivm volgde, waarin het gevaar van corona tot op late datum werd gebagatelliseerd. Het gaat hier niet om toewijzing van & #39;schuld& #39; oid. maar om een observatie.
6. En die is dat de wereld van politici, beleidsmakers, communicatieadviseurs, deskundigen en zelfs nog een aantal media een veel beter en efficiënter gebruik zouden kunnen maken van dit medium. Helaas geldt in die wereld twitter al snel als een open riool - wat & #39;t soms ook is.
7. Maar wie werkelijk gebruik weet te maken van twitter als infobron en als bron van uitwisseling (via dm ook) van die informatie, die blijkt op sommige dossiers soms weken voor te (kunnen) liggen in informatiepositie. Dat is, vind ik, een belangrijke conclusie.
