panakip butas lang pala.

a thread;

yung tipong ang saya saya niyo nung una, sobrang sweet niyo sa isa’t isa, puro kilig and happy moments yung meron kayo, ramdam niyo na road to forever na kayo, pero at the end malalaman mo na panakip butas ka lang pala.

sobrang sakit! yung tipong nag expect ka na gusto ka din niya, nag expect ka na ikaw lang, nag expect ka na mamahalin ka din niya the way ng pag mamahal mo sa kanya, but in the end ginawa ka lang panandaliang saya.

panandaliang saya sa lungkot na nararamdaman niya, sa lungkot na nakakulong siya, sa lungkot na pinipilit niyang takasan. nagbigay siya ng motibo para magustuhan mo siya pero di naman pala totoo yung feelings niya para sayo.

mapapatanong kana lang talaga sa sarili mo, “may nagawa ba akong mali?” “anong mali sakin?” “saan ako nagkulang?”. sobrang daming tanong yung tatakbo sa isip mo na bakit niya nagawa sayo yon.

sobrang bigat lang sa loob na mapapatanong ka nalang talaga sa sarili mo na anong nagawa mo para maranasan mo yon. you’re gonna question yourself, “do i deserve to feel this? do deserve to feel this kind of pain?”.

nakakagalit kasi nag mamahal ka lang naman, nag mamahal ka lang naman tapos gagaguhin ka? nakakaiyak, nakakahina ng loob, nakakapanlumo.

nobody deserves to be treated that way, nobody deserves that kind of love.